Covid-19 : 1. Ders

Doğa perişandı.

Bir yanda yanan ormanlar, diğer yanda kesilen ağaçlar.

Duman, buhardan daha çok yükseliyor.

Gökyüzü buluda hasret; toprak gökten gelecek temiz suya.

Sular kirlendikçe kirleniyor.

Okyanus çöplük havuzuna dönüşüyor.

Ozon tabakası, nesli tükenen kuşlar, ...

...

Küçücük bir virüs çıktı.

Hızlıca yayıldı. Saldırdı.

Milyonlarca insana bulaştı.

Yüzbinlerin canına mal oldu.

Doğanın canına kastedenleri evlerine tıktı. Günlerce, haftalarca..

Yıllarca zarar verdiğimiz çevrenin intikamını aldı.

Benzer bir dehşeti yaşattı.

Bu süreçte bizim dışımızdaki varlıklar, taş, toprak - hepsi kendilerine geldi.

Bir az da olsa üzerlerinden attılar yılların yorgunluğunu.

Derin bir nefes aldılar.

Yıpranmıştılar. Çökmüştüler.

Güzel bir onarımdan geçtiler. Yenilendiler yeniden.

Kafalarını dinlendirdiler.

...

Bilinçsiz doğa ve doğadakiler kendilerine çeki düzen verirken,

Onlara bu zulmü yapan bilinçli insan ne yaptı acaba?

Yaptıklarından pişman oldu mu? Ders çıkardı mı?

Kendisiyle biraz da olsun başbaşa kalıp da düşündü mü?

'Hoyratça kullanmam şart mı?'

'Neden sade olamıyorum? Karmaşıklaştırarak eşyanın doğasıyla çocukça oynuyorum?'

Neden ve niçinlerle birazcık olsun yordu mu kafasını?

Yoksa online platformlara mı bıraktı kendisini.

Abandıkça abandı mı filmlere; boş zamanını 'doldurmak' için.

Zaten aşırı ısınan dünyamızın biraz daha da ısınmasına verdi mi 'katkısını'.

...

Biraz dikkatlice bakarsak ders almışa benzemiyoruz.

Yeniden canına okumak için pusuda bekleyen birer canavarız sanki.

İlle de daha da kötüsünün mü gelmesi gerekir tehlikenin farkına varmamız için acaba?!











.