Karlı Günlerden

3 gündür yağan kar öğlene doğru durdu.

Her taraf beyaza bürünmüştü.

Yollar kapalıydı.

Küçük bir çocuk rahatlıkla içinde kaybolabilirdi.

Belediye’nin kar temizleyen araçları anayolları açıyordu.

Mahalle arası ise mahalle sakinleri tarafından temizleniyordu.

Ali, arabasını kardan çıkarmak için kürek alıp dışarıya çıktı.

50’li yaşlardaki komşusu da bahçedeydi.

Selamlaştıktan sonra komşu elindeki küreğe bakarak kinayeli olarak sordu:

Komşu: Bahçeyi temizlemeye mi geldin?

Ali: Hayır. Arabama yol açmaya gidiyorum.

K: Bu bahçeyi kim temizliyor, biliyor musun?

A: Gördüğüm kadarıyla siz. – alelacele yanıtlayıp gitmek istiyordu ki, adam devam etti:

K: Evet, ama hep ben temizleyemem. Bu apartmanda bir tek ben yaşamıyorum.

A: Haklısınız. Çok minnettarız size.

K: Siz de burada yaşıyorsunuz. Bu bahçe hepimizindir.

A: Aynen. Ama nedense yazın hep siz kullanıyorsunuz.

K: Nasıl yani?

A: Sizinkiler sürekli bir şeyler pişiriyorlar. Torunlar arkadaşlarıyla oynuyor.

K: Ama biz zemin kattayız. O yüzdendir.

A: O zaman benden ne istiyorsunuz? – gülümseyerek dedi.

K: Yani, şey… Herkes yardım etsin istedim.

A: Kusura bakmayın. Şuanda acilen arabamı çıkarmam gerekiyor. Daha sonra konuşsak olur mu?

K: Tamam. O zaman ben de bahçedeki karı temizlemiyorum. Böylece kalsın.

A: Nasıl isterseniz. – deyip oradan uzaklaştı.

.